آخرین جمعه ی سال است،می آیی مولا؟

بسم الله الرحمن الرحیم

وبلاگی را بازکردم

نوشته بود:

امروز تشیع شهداست میخوام برای اولین بار شرکت کنم

فکر کنم حس خوبی بهم دست بده

یادمه در دوران مدرسه، از جمله ایامی که خیلی به ما خوش می گذشت، دهه فجر بود...

علی (ع)

در مرتبه ی اولی

امامش بود.....

 و حسین(ع) هم...

که یاری و همراهی اش

شد شرط ازدواج زینب(س)

و چه فرجام خوشی بود،فرجام زین أب...

*

لطفا راجع به تصویر زیر، هر چه می خواهد دل تنگت بگو....

بسم الله الرحمن الرحیم

میرزا حسینقلی همدانی به عنوان آخرین توصیه به یکی از شاگردهاش میگه :

هر وقت تونستی کفش کسانی رو که باهاشون مشکل داری جفت کنی اون وقت آدم شدی. (البته نه وقتی که نیستند بلکه جلوی خودشون)

.

یه وقتهایی انقدر حرف هست و انقدر کار برای انجام دادن که نمیدونی از کجا شروع کنی...

بعد اگه دقت نکنی که به هر حال اولین قدم رو باید برداری،و شروع مهمه،ممکنه کلا هیچ کاری نکنی...

و حالا هم قصه ی ما همینه...

در همه ی ابعاد حضرت آقا حکم جهاد دادن...

برخی ها به ایشون گفتن: شما شمشیر بکشید،سینه ها سپر میشه براتون...

آقا در جمع فرمودن من که شمشیر رو کشیدم ...

دارم میزنم از چپ و راست....

خواستم شعری بگویم از برای فاطمه

گریه های بچه هایش را دلم طاقت نداشت....

بسم الله الرحمن الرحیم

رفته بودم مجلس ختم یکی از اقوام، اصولا مجلس ختم مراسم تلنگر و موعظه است نه دید و بازدید اقوام و فامیل، روحانی سخنرانی میکرد:

سیدشهاب الدین مرعشی نجفی